رابطه توانمندسازی روانشناختی کارکنان با تعهد سازمانی آنان در سازمان کار و امور اجتماعی استان تهران

هدف این پژوهش بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی با تعهد سازمانی کارکنان سازمان کار و امور اجتماعی استان تهران است. متغیر مداخله گر در این تحقیق نیز رضایت شغلی است. در این پژوهش نُه فرضیه مورد بررسی قرار گرفته شده است. نمونه پژوهش شامل 225 تن از کارکنان سازمان کار و امور اجتماعی استان تهران است که با روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شده اند. این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی- همبستگی است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر و میشرا ، تعهد سازمانی آلن و می یر و رضایت شغلی اسمیت، کندال و هالین، و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و روش مدل معادلات ساختاری(sem)، و آزمون فرضیه ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که توانمندسازی روانشناختی با تعهد سازمانی بصورت مستقیم رابطه ندارد، ولی وجود رابطه ای مستقیم و مثبت بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی تأیید شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد که توانمند سازی روانشناختی بصورت غیرمستقیم از طریق رضایت شغلی بر تعهد سازمانی تأثیر می گذارد. واژه های کلیدی: توانمندسازی روانشناختی، تعهد سازمانی، رضایت شغلی، سازمان کار و امور اجتماعی